EN HOE ZIET MIJN DAG ERUIT?

Er zijn een aantal thuisblijvers die benieuwd waren of ik me wel bezig kon houden in de USA wanneer Harm aan het werk is en de kids naar school zijn. Deze week begint pas echt het alleen zijn voor mij, omdat mijn schoonouders afgelopen zaterdag na een twee weken verblijf hier terug zijn naar Nederland. We hebben hen laten proeven van ons leven hier.

14 September 2015

Om 6 uur gaat mijn wekker, ik maak de kids wakker. Eigenlijk overbodig, want ze komen toch pas na de derde keer roepen naar beneden, of naar boven in Marieke haar geval. Ik maak ontbijt voor ze en maak hun eten voor de dag op school klaar. Dit is een heel pakket, omdat ze beiden trainen na school. Nadat de kids zijn vertrokken met de schoolbus, de bus missen gebeurd ons niet meer, nu we weten dat de bus misschien wel een kwartier eerder komt, ga ik nog even liggen. Na een uurtje trek ik mn hardloopspullen aan en trotseer ik het bos in onze achtertuin om een stukje te rennen. De hond (Koda) gaat ook mee. Kan ze lekker achter de eekhoorns aanrennen. In het bos kom ik bijna nooit iemand tegen dus kan ik gewoon mijn ding doen wat voor hardlopen door moet gaan. Valt niet mee want de weg is niet echt verhard en bestaat uit lossen steentjes. Goed kijken waar ik loop dus. Ik plak er gelijk een workout aan vast. We hebben een stapel houtblokken liggen in onze tuin, waar we ons huis mee warm gaan stoken deze winter. Deze moet nog verhuist worden naar een droge plek. Dat word mijn taak voor vandaag. Al het hout verhuist van het bos naar onze veranda waar het droog ligt.

Zodra dat gedaan is, eerst ff douchen en bijpraten met onze Nederlandse vrienden en familie via facebook of whatsapp. Ook met onze Nederlandse vrienden in Canada. Dat is makkelijker praten, want met hen hebben we maar 3 uur tijdsverschil.
Helaas hebben we deze week wat minder nieuws gekregen. Mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis. Ze hebben kanker gevonden achter zijn linker hersenhelft. Gelukkig voelt hij zich door medicijnen beter. De ergste druk is van zijn hoofd.  Een behandelplan volgt nog, dus moeten we afwachten. Op zo'n moment zijn we wel ver weg. We worden goed op de hoogte gehouden door mijn lieve zus. En ik krijg lieve berichten van mijn vriendinnen. Af en toe Tango gesprekken (soort face time) is dan erg fijn.

Omdat ze hier geen washandjes kennen (ze gebruiken gasten doekjes, zo groot als spuugdoekjes voor baby's) kruip ik achter mijn pas gekochte naaimachine om washandjes van de doekjes te maken. Daarnaast hebben ze alleen maar groooote handdoeken of hele kleintjes. Ik knip de grote versie in drieeen en naai hier nette handoeken van. Marieke heeft er deze week ook al een paar gedaan. Kennen jullie de reclame spreuk van vroeger nog; mijn moeder heeft een Anker, ik heb een Anker en mijn dochter wil straks ook een Anker naaimachine! deze spreuk moest ik aan denken toen Marieke achter het naaimachine zat, hihhi!
Ff snel een bakkie, dan de Auto heel de Garage uit krijgen, dat wordt nog een dingetje. Hij past er nl nog maar net in, Auto te groot, of garage te klein!

Daarna ga ik onderweg naar de Walmart. We hebben nog wat spullen nodig om ons huis te vullen en ik wil wol kopen om wat te gaan haken tijdens de koude dagen. Bedankt voor de tip Liedewij! Er moet nog wel wat plek over blijven in de Auto voor de boodschappen, dat is net gelukt! Op naar de Aldi. Het eten hier is erg duur en ik geef dus ook 3x zoveel geld uit aan normale boodschappen. Erg fijn dus dat we van Heleen, onze Nederlandse nieuwe vriendin hier in Amerika, de tip hebben gekregen van de Aldi. Ja je leest het goed, die hebben ze hier ook. Je moet er wel ff voor rijden maar ach daar hebben we nu die mooie auto voor, toch? Na een volle boodschappenkar te hebben gevuld en ja het past nog in de auto, ga ik weer naar huis. Wanneer ik thuis aankom is het alweer 15.30 uur. Alles uit de auto halen duurt ook ff want ja met zo'n groot huis kan je niet voor de deur parkeren. Vlees heb ik in grote pakketten gekocht dus eerst die maar eens in kleine pakketjes in de vriezer gooien. Oh Chips het is alweer tijd om Bart te halen van school.

De weg terug praat Bart honderduit, not! Bart is steeds erg moe van school zodat ik de gesprekken eruit moet trekken. Het gaat wel al beter dan de eerste dagen maar toch is het nog erg vermoeiend. Thuis kruipt Bart gelijk achter zijn gloed nieuwe playstation. Die heeft hij met Harm gekocht, wanneer ze op de terugweg waren van het wegbrengen van "pa en Ma". Het was een verlaat verjaardag cadeau. Hij heeft veel contact met zijn Ned. vrienden, in het weekend meer dan door de weeks.
Wanneer Harm thuis komt snel eten. Harm moet na het eten gelijk aan de slag want wij willen Ned tv kijken. Dit kan alleen via een special programma, Bedankt Marcel! Harm zijn avond bestaat uit playstation en die van Bart, Marieke en mij Robinson kijken, we zijn weer bij, pfff en nu wachten op de volgende aflevering.

Kids naar bed, laatste rondje buiten met Koda en dan zit onze dag er weer op. Het rondje met Koda duurt alleen iets langer. Ik kan in het donker niet zo goed zien, eigenlijk heel slecht, maar gebleken is dat Koda heel goed kan zien. Om ons huis staat het vol met bomen en bos. Dat maakt het zo donker dat we tot de rand van de bomen kunnen zien, door onze verlichting en verder is het een zwart gat. Koda hoort een geluid en rent het bos in. (Je moet weten dat het normal net zo'n schijterd is als het bazinnetje in het donker dus een riem is dan normaal ook niet nodig.) Ik zie haar lampje, wat aan haar riem zit, in het donker verdwijnen. Het volgende moment komt er een hert voorbij rennen, ik zie nog net een lampje voorbij komen en het is weer donker. Dag hert het was een kort bezoek maar ja er zit dan ook een mega monster achter je aan. Dag Koda, in geen velden of wegen te vinden. Ik ga echt dat bos niet in terwijl het zo donker is! HARM, ga jij Koda ff zoeken, hij is het bos ingerend! Wanneer Harm op zijn slippertjes aan komt sloffen zie ik in de verte een lampje op ons af komen, met daaraan een vrolijk kwispellend hondje. Gelukkig ze is weer terug. Dat is tevens de laatste x dat ze met mij los naar buiten is gegaan in het donker.

Weltrustuh!!

Het "echte leven" is weer begonnen.

Het is vandaag alweer meer dan een maand geleden dat we ons grote avontuur tegemoet gingen.

We hebben hier dus ook al met z'n vieren wat opgebouwd.

Bart en ik zijn al weer een week naar school geweest en opa en oma zijn er ook alweer 1 week, maar dat is een verhaal apart kom ik nog op terug!

 

Om te mogen sporten moet je een Physical hebben en daar moet je dus voor naar de dokter. Het heeft ons drie dagen en vier assistenten en 2 inentingen gekost om alles voor ons beide te regelen, maar het was op tijd geregeld en we waren dus helemaal klaar voor school.

 

Dan moesten Bart en ik wel nog geselecteerd worden voor onze sporten voor Bart was dit 3 dagen 3 uur en voor mij 2 dagen 3 uur en een dag 6 uur. De dag van de 6 uur tryouts was een goede vriendin van mij hier jarig dus nodigde ik haar uit om hier te blijven slapen. We hebben de Titanic gekeken en haar de volgende ochtend wakker gezongen en als cadeau ja hoor de echte Nederlandse stroopwafels! Ze was er helemaal blij mee. Uiteindelijk zijn bart en ik beide geselecteerd.  Ik voor het varsity team en Bart voor het freshmen team. Feestje! Dat betekende:  brownies bakken! Ook natuurlijk voor de volgende dag als opa en oma er zijn.

 

Toen was de dag dat papa, opa en oma zouden aankomen. Dit liep toch wat anders ze vlogen via Londen die vlucht had al 1,5 uur vertraging, dus nou oke jammer maar moet nog te halen zijn. Toen moesten ze door de douane, maar er zat blijkbaar iets heel intressants in opa zn rugzak, want iedere keer weer moest zn rugzak open. Hierdoor hebben ze het vliegtuig naar amerika gemist, maar gelukkig konden ze nog overboeken naar een ander vliegtuig wat 2 uur later ging. de vlucht was goed maar de problemen waren nog niet klaar ze stonden te wachten op de koffers en er kwam maar 1 koffer in plaats van 4. Die waren met een ander vliegtuig mee gegeaan, dus die zouden ze de volgende dag komen brengen het was inmiddels al weer 1 uur (in de nacht)  en hadden ze besloten om daar in een hotel te overnachten. De volgende ochtend waren opa  oma en papa daar toch eindelijk zonder koffers, welke niet de volgende dag maar die daarna gebracht zijn. Die maatschappijen tegenwoordig...

Ook hier hebben ze wel eens onweer maar dat is heel anders dan dat we in NL zijn gewend; 1 je hoort het aankomen en 2 het is veeel en dan ook veeel harder.
We moeten ook gewoon spullen kopen en volleyballen dus mama en ik gingen op pad en Bart bleef thuis maar de huiseigenaar zou wat spullen in de garage zetten maar dat wist Bart niet, dus die dacht dat er inbrekers waren hahaha. Na 2 telefoontjes naar mama had hij het opgegeven en alles voor de zekerheid op slot gedaan en fotos gemaakt van het kenteken en de "inbrekers" ook had hij zich verstopt achter de bank voor het geval dat ze toch naar binnen kwamen! Bart je zou een goede politieman zijn!!

Toen was toch echt de eerste schooldag en die begon al goed: bus gemist!
We hebben het wel allebei heel erg naar ons zin gehad die eerste dag. Gelijk na school mag Bart voetballen en ik volleyballen.

Dag twee yess de bus gehaald dat ook een ervaring apart het is gewoon een bus, maar dan met allemaal kinderen echt gezellig! Niet echt voor mijn leeftijd maar ik heb gelukkig mn muziek! En hopelijk over een paar weken maak ik een rit naar school met een vriendin die haar rijbewijs al heeft, beter  kan ik teminste wat later mijn bed uit.

Ik denk dat dit wel weer even genoeg is voor nu.
Misschien willen jullie nog iets weten of zien laat het weten ik weet zeker dat we het dan de volgende keer vertellen!

kusjess xxx

Marieke en de rest van der Markjes (ook opa en oma dus)

Als toevoeging nog wat plaatjes:

 

Huiswerk hulp

 

Klussen in de tuin

 

 

Klussen in huis