donderdag 17 september 2015

EN HOE ZIET MIJN DAG ERUIT?

Er zijn een aantal thuisblijvers die benieuwd waren of ik me wel bezig kon houden in de USA wanneer Harm aan het werk is en de kids naar school zijn. Deze week begint pas echt het alleen zijn voor mij, omdat mijn schoonouders afgelopen zaterdag na een twee weken verblijf hier terug zijn naar Nederland. We hebben hen laten proeven van ons leven hier.

14 September 2015

Om 6 uur gaat mijn wekker, ik maak de kids wakker. Eigenlijk overbodig, want ze komen toch pas na de derde keer roepen naar beneden, of naar boven in Marieke haar geval. Ik maak ontbijt voor ze en maak hun eten voor de dag op school klaar. Dit is een heel pakket, omdat ze beiden trainen na school. Nadat de kids zijn vertrokken met de schoolbus, de bus missen gebeurd ons niet meer, nu we weten dat de bus misschien wel een kwartier eerder komt, ga ik nog even liggen. Na een uurtje trek ik mn hardloopspullen aan en trotseer ik het bos in onze achtertuin om een stukje te rennen. De hond (Koda) gaat ook mee. Kan ze lekker achter de eekhoorns aanrennen. In het bos kom ik bijna nooit iemand tegen dus kan ik gewoon mijn ding doen wat voor hardlopen door moet gaan. Valt niet mee want de weg is niet echt verhard en bestaat uit lossen steentjes. Goed kijken waar ik loop dus. Ik plak er gelijk een workout aan vast. We hebben een stapel houtblokken liggen in onze tuin, waar we ons huis mee warm gaan stoken deze winter. Deze moet nog verhuist worden naar een droge plek. Dat word mijn taak voor vandaag. Al het hout verhuist van het bos naar onze veranda waar het droog ligt.
Zodra dat gedaan is, eerst ff douchen en bijpraten met onze Nederlandse vrienden en familie via facebook of whatsapp. Ook met onze Nederlandse vrienden in Canada. Dat is makkelijker praten, want met hen hebben we maar 3 uur tijdsverschil.
Helaas hebben we deze week wat minder nieuws gekregen. Mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis. Ze hebben kanker gevonden achter zijn linker hersenhelft. Gelukkig voelt hij zich door medicijnen beter. De ergste druk is van zijn hoofd.  Een behandelplan volgt nog, dus moeten we afwachten. Op zo'n moment zijn we wel ver weg. We worden goed op de hoogte gehouden door mijn lieve zus. En ik krijg lieve berichten van mijn vriendinnen. Af en toe Tango gesprekken (soort face time) is dan erg fijn.

Omdat ze hier geen washandjes kennen (ze gebruiken gasten doekjes, zo groot als spuugdoekjes voor baby's) kruip ik achter mijn pas gekochte naaimachine om washandjes van de doekjes te maken. Daarnaast hebben ze alleen maar groooote handdoeken of hele kleintjes. Ik knip de grote versie in drieeen en naai hier nette handoeken van. Marieke heeft er deze week ook al een paar gedaan. Kennen jullie de reclame spreuk van vroeger nog; mijn moeder heeft een Anker, ik heb een Anker en mijn dochter wil straks ook een Anker naaimachine! deze spreuk moest ik aan denken toen Marieke achter het naaimachine zat, hihhi!
Ff snel een bakkie, dan de Auto heel de Garage uit krijgen, dat wordt nog een dingetje. Hij past er nl nog maar net in, Auto te groot, of garage te klein!
Daarna ga ik onderweg naar de Walmart. We hebben nog wat spullen nodig om ons huis te vullen en ik wil wol kopen om wat te gaan haken tijdens de koude dagen. Bedankt voor de tip Liedewij! Er moet nog wel wat plek over blijven in de Auto voor de boodschappen, dat is net gelukt! Op naar de Aldi. Het eten hier is erg duur en ik geef dus ook 3x zoveel geld uit aan normale boodschappen. Erg fijn dus dat we van Heleen, onze Nederlandse nieuwe vriendin hier in Amerika, de tip hebben gekregen van de Aldi. Ja je leest het goed, die hebben ze hier ook. Je moet er wel ff voor rijden maar ach daar hebben we nu die mooie auto voor, toch? Na een volle boodschappenkar te hebben gevuld en ja het past nog in de auto, ga ik weer naar huis. Wanneer ik thuis aankom is het alweer 15.30 uur. Alles uit de auto halen duurt ook ff want ja met zo'n groot huis kan je niet voor de deur parkeren. Vlees heb ik in grote pakketten gekocht dus eerst die maar eens in kleine pakketjes in de vriezer gooien. Oh Chips het is alweer tijd om Bart te halen van school.

De weg terug praat Bart honderduit, not! Bart is steeds erg moe van school zodat ik de gesprekken eruit moet trekken. Het gaat wel al beter dan de eerste dagen maar toch is het nog erg vermoeiend. Thuis kruipt Bart gelijk achter zijn gloed nieuwe playstation. Die heeft hij met Harm gekocht, wanneer ze op de terugweg waren van het wegbrengen van "pa en Ma". Het was een verlaat verjaardag cadeau. Hij heeft veel contact met zijn Ned. vrienden, in het weekend meer dan door de weeks.
Wanneer Harm thuis komt snel eten. Harm moet na het eten gelijk aan de slag want wij willen Ned tv kijken. Dit kan alleen via een special programma, Bedankt Marcel! Harm zijn avond bestaat uit playstation en die van Bart, Marieke en mij Robinson kijken, we zijn weer bij, pfff en nu wachten op de volgende aflevering.

Kids naar bed, laatste rondje buiten met Koda en dan zit onze dag er weer op. Het rondje met Koda duurt alleen iets langer. Ik kan in het donker niet zo goed zien, eigenlijk heel slecht, maar gebleken is dat Koda heel goed kan zien. Om ons huis staat het vol met bomen en bos. Dat maakt het zo donker dat we tot de rand van de bomen kunnen zien, door onze verlichting en verder is het een zwart gat. Koda hoort een geluid en rent het bos in. (Je moet weten dat het normal net zo'n schijterd is als het bazinnetje in het donker dus een riem is dan normaal ook niet nodig.) Ik zie haar lampje, wat aan haar riem zit, in het donker verdwijnen. Het volgende moment komt er een hert voorbij rennen, ik zie nog net een lampje voorbij komen en het is weer donker. Dag hert het was een kort bezoek maar ja er zit dan ook een mega monster achter je aan. Dag Koda, in geen velden of wegen te vinden. Ik ga echt dat bos niet in terwijl het zo donker is! HARM, ga jij Koda ff zoeken, hij is het bos ingerend! Wanneer Harm op zijn slippertjes aan komt sloffen zie ik in de verte een lampje op ons af komen, met daaraan een vrolijk kwispellend hondje. Gelukkig ze is weer terug. Dat is tevens de laatste x dat ze met mij los naar buiten is gegaan in het donker.

Weltrustuh!!

6 opmerkingen:

  1. Weer een leuk verhaal.of we erbij zijn.
    Liefs van pa en ma.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat leuk om een dag met jou mee te mogen lopen😜
    Samen met de foto's en rondleiding met FaceTime heb ik het idee dat ik er in het echt bij ben.
    Op Nasr het volgende stukje!πŸ‘

    Gr, knuffel en een hele dikke πŸ’‹
    Anita en de rest van de mussigbende

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat vervelend dat je vader nu zo ziek is. Dan voel je die afstand extra. Voor de rest vermaak jij je wel, maar ik had ook niet anders verwacht. En mocht je je komende winter vervelen, kijk dan eens op de zelfmaakideetjes op fb.... Groetjes aan iedereen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk om jullie zo te volgen. Dat is K.. zeg van je vader, dan is het lastig om niet in de buurt te zijn en even langs te wippen.

    Groet,

    BeantwoordenVerwijderen